Devrimci sanatçı Yılmaz Güney, 40. ölüm yıldönümünde Fransa’nın başkenti olan Paris’te mezarı başında anıldı. Öncü Partizan’ın da içinde bulunduğu devrimci-demokrat kurumlar tarafından düzenlenen anma etkinliği, Pére Lachaise mezarlığında saat 17:00’de başladı.
Ölümünün üzerinden 40 yıl geçmesine rağmen anılmaya ve bıraktığı eserlerle yaşamaya devam eden Yılmaz Güney; gerek sanat ve edebiyat alanlarında gerekse de toplumsal mücadele içinde kalıcı etkiler bırakmıştır.
Basmakalıp, sloganvari sanat anlayışından sıyrılarak, yaratıcı ve devrimci estetik ölçüleriyle ürettiği eserleri ile ezilen ve sömürülen milyonların sorunlarını gündeme getirmekle kalmamış, toplumsal mücadelenin bir militanı olarak devrimci sorumluluğunu yerine getirmeye çalışmıştır. Mahir Çayan ve arkadaşlarını evinde saklayan, işkencede katledilen Süleyman Cihan için onbinlerce afiş bastırıp Cannes sokaklarına astıran pratikleriyle, devrimci mücadeleyle direkt bağını ortaya koymuştur.
İşçi sınıfı ve emekçilerin sınıfsal kurtuluş hareketiyle kurduğu bağın yanında Kürt ulusal sorunu ile ilgili de söz söylemiş; bu anlamda şoven ve sosyal şovenizmin her türlü biçimleriyle de arasına gayet köşeli ve net çizgi koymuştur. Milli baskı cenderesi altında ülkesi ve iradesi gasbedilen Kürt ulusunun, kendi geleceğini tayin hakkını yılmazca savunmuştur.
Sanatsal üretimleri ve toplumsal pratiğiyle derin bir etki yaratan ve buna bağlı olarak saygınlık kazanan Yılmaz Güney, ardıllarına güçlü bir miras bırakmıştır. Biyolojik ömrünün son bulmasından 40 yıl sonra bile anılması, hatırlanıyor oluşu bu mirasın derinliğindendir.
